อยู่คนเดียวได้ ก็ไม่ได้แย่อะไรนี่ ^_^

"ขณะนี้เวลา 23 นาฬิกา 22 นาที 25 วินาที" 55555+

ซึ่งเป็นเวลาปกติของคนวันทำงานที่จะเข้านอนกันหมดแล้ว ถ้าไม่แฮงค์เอาท์ หรืออินดี้อะไรสักอย่าง ก็อาจจะหาอะไรทำอยู่

เราก็เป็นหนึ่งในนั้น

จากบล็อกครั้งที่แล้วที่เขียนเล่าช่วงชีวิตที่เข้าสู่วัยทำงานกับสถานที่ทำงานสุดปวดหัว คราวนี้จะมาเล่าเรื่องของคนที่ต้องอยู่คนเดียว ในทุกๆช่วงเวลาการย้ายที่ทำงานมาที่ใหม่ เป็นการตัดสินใจแบบเร่งด่วน ไม่มีแม้กระทั่งเวลาเลี้ยงส่งฉลองกับเพื่อน ครอบครัว หรืออะไรก็ตามแต่ ไม่มีเลย เป็นช่วงตอนที่ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก แม้แต่กอดสักกอดจากเพื่อนสนิท "ยังไม่ได้กอด" นอนคุยกับครอบครัวให้หายคิดถึง "ก็ยังไม่ได้ทำเลย"

ช่วงเย็นวันหนึ่ง เป็นเวลาที่ต้องเตรียมตัวขึ้นรถเพื่อมาเตรียมตัวทำงานที่ใหม่ ก็ไลน์หาเพื่อน ครอบครัว จากคนที่เคยมีเพื่อนล้อมหน้าล้อมหลัง กินข้าวก็มีเพื่อน ดูหนังก็มีเพื่อน เมาก็มีเพื่อนตามเก็บ หิวข้าวก็บอกพ่อแม่ แม้กระทั่งเวลานอน ยังไม่เคยแม้จะอยู่คนเดียวเลย เอาง่ายๆนะ ไม่เคยเหงาเลย

ระหว่างนั่งรถไปก็นั่งเลื่อนดูรูปที่เคยถ่ายกับเพื่อนในมือถือและเฟซบุค พร้อมข้อความจากเพื่อนและที่บ้านที่เด้งขึ้นเรื่อยๆ ถามว่าถึงไหนแล้ว ได้แต่นั่งถอนหายใจ นี่ตูต้องหัดอยู่คนเดียวแม้กระทั่งตอนขึ้นรถตู้เลยหรอฟะ นั่งเบาะคู่แต่ไม่มีคนนั่งด้วย โถ่ ชีวิต 555555555 แม่มเศร้าตั้งแต่เริ่มเดินทางเลย

ในใจก็นั่งคิด พรุ่งนี้จะเป็นไงวะ อันดับแรก จะพูดภาษาไทยยังไงให้บอสเค้าเข้าใจ นั่นแหละ สิ่งที่ตูต้องทำ

(Pic by Pexels)

ทำงานวันแรก

โบกสองแถว ขึ้นรถ โดยที่ไม่รู้เลยว่ามันจะไปตรงไหน รู้แต่ว่า ป้ายสุดท้าย (ละมันป้ายไหนวะ) นั่นล่ะค่ะ วันแรก จริงๆต้องลงป้ายที่สุดที่พัทยาใต้ นู้นนนนนน ไปจอมเทียน โถ่ห่าน วันแรกก็มีเรื่องเลย แต่ดีนะออกจากหอเช้า มีเวลาต่อรถได้ คงไม่พ้นพี่วินอ่ะ

ตอนนั้นเอาตรงๆนะ จะร้องไห้ละ ชีวิตจะอะไรขนาดนั้นวะ ... จนกระทั่งถึงที่ทำงาน เจ้านายมารอแต่เช้า พร้อมกับแนะนำนู่นนี่นั่น เราก็อ่อๆ เออๆ สงสัยอะไรถามนาย คุยกับนาย ทั้งออฟฟิศมีอยู่สองคน คือตู และบอส ไลน์หาเพื่อนเรื่อยๆ ในใจก็คิดว่าถ้ามีเพื่อนร่วมงานสักคนคงดีไม่น้อย แต่ก็นะ จะไปหาจากไหน มีแต่ต่างชาติ ลำพังพูดกับคนไทยด้วยกันยังไม่รู้เรื่องเลย

ตอนนั้น คิดถึงเพื่อน และที่บ้านมาก

จนเวลาเลิกงาน เดินมาแบบคอตก เรื่อยๆ ทำไมมันหนักจังวะ ทั้งสังคม ทั้งงาน ละอยู่คนเดียว ละนี่ต้องเป็นแบบนี้ไปนานเท่าไหร่ล่ะเนี่ย ข้าวก็กินคนเดียว นั่งเล่นคอมคนเดียว เจอคลิปอะไรตลกๆก็นั่งขำคนเดียว เป็นแบบนี้ทั้งสัปดาห์ในช่วงสัปดาห์แรก

แก อยากกลับบ้านอ่าาาาาาา

มีอยู่วันหนึ่งเลิกงาน ก็เข้ากิจวัตรปกติคือ ขึ้นรถ ปลดล็อกมือถือ เลื่อนเฟซ เลื่อนหน้าจอไปเรื่อยๆ ไปเจอบทความหนึ่ง เป็นบทความของผู้หญิงคนหนึ่งไปเที่ยวคนเดียว เลยเข้าไปดู เลื่อนดูรูปพร้อมคำบรรยาย ซึ่งเป็นการเที่ยวคนเดียวที่โคตรสนุก และดูนางมีความสุขมาก ในใจก็คิด ละกูจะมาเศร้า มาเซ็งทำไม แรดสิ !!! นี่เราอยู่ไหน พัทยานะเว้ย เมืองแสงสีและผู้ชายงานดีๆเพียบเลยนะ ยอมหรอ 55555

หลังจากอ่านด้วยละห้าวจัด ลงสองแถวมันตรงนั้นเลยค่ะ ทั้งๆที่รถออกมาไม่ถึง 500 เมตรได้ เดินข้ามไปอีกฟากถนน เพื่อไปที่ชายหาด เพื่อไปเดินเล่น

ก็อย่างที่รู้เนอะพัทยาตกกลางคืน จะเป็นไง ขอไม่พูดละกัน มาๆๆ 5555 เราก็เดิน ไปถึงหาด ถอดรองเท้า และเดินเล่นชายหาด

เดินไปได้ สักพัก มีผู้ชายแขก 2 คนเดินมาสะกิดหลัง เราก็หันไป อะไรวะ

นางถาม "Hey Lady" ตูยิ้ม นางถามต่อ "come with me?"

นั่นไง นั่นไง คัมเอี้ยอัลไล แม่มเป็นการฉลองการเดินหาดกลางคืนคนเดียวครั้งแรกด้วยการเจอชาวต่างชาติชวนเที่ยวด้วย เข้

เราก็บอกไม่ๆ ละจ้ำค่ะ จ้ำอย่างไว อะไรวะเนี่ยยย ถ้าเป็นแต่ก่อนคงร้องไห้ไปแล้ว

แต่ก็ยืนขำ เออ ฮาดีเว้ย ครั้งแรกในชีวิต เคอร์รี่มั้ยล่ะเมิง

วันนั้นก็เดินมาเรื่อยๆ จนเพื่อนทักไลน์มา บอกเล่มปริญญานิพนธ์ เสร็จแล้วนะ ส่งแล้วด้วย

ฉลองสิโว้ยรออะไร เดินไปเห็น Cocktail Car มีโต๊ะว่างอยู่ 2-3 ที่

กินข้าวคนเดียวก็แล้ว เดินคนเดียวก็แล้ว ดูหนังคนเดียวก็แล้ว งั้น เมาคนเดียวสักครั้งละกัน 55555555555

สั่งมาร์ตินี่ เห้ยอร่อย เลยสั่งอีก สรุป ซึมค่ะ ซึมมมมมมม นั่งสองแถวแบบซึมๆ เมาเลยตอนนั้นดีนะเดินไหว กลับถึงห้องแบบสลบ (จนปัจจุบัน ก็ติดเลยจ้าา)

พอไปเล่าให้บอสฟัง แกขำใหญ่เลย พร้อมเตือนว่าอย่าเมาคนเดียวที่พัทยา มันไม่ปลอดภัย

หลังมาๆ พอเจ้านายรู้ว่าเป็นขาดื่ม นู่นจ้ะ ชวนดื่มไวน์ เห้ย !!! อร่อยยยยยยย ติดค่ะ 55555555555555555555555555

และแล้ววันหยุดสัปดาห์ที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้มาถึง

แกฉันเจอร้านอาหารโคตรสวยยยยยยยย น่านั่งมาก โอเค ป่ะ ไปกัน (ชวนใคร? 555555555)

ไปถึงก็เก้ๆกังๆ สั่งไรดีวะ สุดท้ายจบที่น้ำผักปั่นกับเบอร์เกอร์ 1 ชุด ในใจก็คิดถึงเพื่อนสนิท ถ้ามันมาด้วยมันต้องชอบร้านนี้แน่ๆ บวกกับถ่ายรุปทุกมุมที่มีในร้าน ชัวร์ !!

โทรศัพท์หาเพื่อนคนหนึ่ง คุยกันร่วมชั่วโมง ฟังชีวิตมันที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายเพราะมันเริ่มมีครอบครัวแล้ว

ในใจก็คิด คำว่าครอบครัวนี้ ต้องเตรียมตัวขนาดไหนวะ

บางครั้งเพื่อนก็มาเล่าปัญหาชีวิตให้ฟัง เรื่องแฟนบ้าง เรื่องงานบ้าง

กับบางคนถึงมีคนล้อมรอบตัวตลอด มีคนรัก บางครั้งอาจจะไม่ได้มีความสุขก็ได้

แล้วมาดูตัวเองตอนนี้ที่มีแค่ตัวคนเดียว แม้แต่เพื่อนไปกินข้าวยังไม่มี

แต่แปลก ที่ฉันเริ่มชิน กับการอยู่คนเดียว และพบว่า มันก็ไม่ได้แย่อะไรนี่

ปัจจุบันตอนนี้ก็มีงานยุ่งมากขึ้น ยังไลน์หาเพื่อน โทรหาพ่อแม่ เขียนบล็อก และดื่มเบียร์บ่อยขึ้น ^^ เริ่มปรับตัวได้ ซึ่งไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะทำได้ ให้กำลังใจตัวเองตลอด แก้เบื่อโดยการพาตัวเองเดินริมทะเล อ่านหนังสือ นอนเล่นริมหาด นั่งสองแถวไปจอมเทียน แล้วจบที่กินไวน์ ไม่ก็ค็อกเทลราคาถูกๆ ริมหาด เป็นชีวิตเรียบๆของคนโสด ที่ไม่ได้มีอะไรพิเศษ แต่น่าแปลก

มันมีความสุขเรื่อยๆ

ทิ้งปัญหาไว้ข้างหลัง เหนื่อยก็พัก และจบที่เบียร์หนึ่งป๋องแล้วนอน

ป่ะ นอนเถอะ พรุ่งนี้วันพุธหนัง 100 บาท ดูเรื่องไรดีล่ะทีนี้ ^^ แต่ตอนนี้ ทำงานที่คาก่อนมั้ย หลายเดือนละนะ !!! 555555+

(Pic by )

สิ่งที่ได้จากการปรับตัวอยู่คนเดียว

1.เริ่มปรับตัวได้ ยิ้มได้เยอะขึ้นมากกกกกกกกก

2.ใช้เงินเก่งขึ้น เพราะไม่มีคนช่วยแชร์

3.อ้วนขึ้นเพราะไม่มีคนช่วยกิน

4.โดนเพื่อนด่าเพราะส่งรูปของกินไปหาเพื่อนตอน 5 ทุ่ม

5.ขึ้นรถ ลงเรือ ไปนู่นไปนี่ได้ ไม่หลงละแก เพราะไม่มีคนช่วยจำ 555555555

6.หมดค่าโทรศัพท์เยอะมากก ส่วนใหญ่โทรไปฟังเพื่อน

7.คิดถึงครอบครัวและเพื่อนเวลามาทะเล กินขนม ดูหนัง กินเหล้า ทุกๆอย่าง

8.มันทำให้ฉันรักตัวเองมากขึ้น มากพอที่จะแบ่งให้กับครอบครัว เพื่อน และใครสักคน ^^

..................................................................................................

วันนี้คนบ้ามาบ่นเรื่องตัวเองให้อ่านแล้ว

อยากให้ใครหลายๆคน มีความสุขกับการอยู่คนเดียว

เหงาบ้าง แต่มันก็บางเวลาแหละ :) พรุ่งนี้ตื่นมาก็ลืมแล้ว

Nookkanix 08/11/2016